vrijdag 29 september 2017

Zwijmelen op Zaterdag: I'm in the mood


Ooit had ik een album van John Lee Hooker.
Geen idee hoe ik eraan kwam.
Maar ik draaide het vaak. Ik vond het zulke mooie muziek.
Toen mijn toenmalige liefde en ik uit elkaar gingen, ben ik dus ook deze cd kwijtgeraakt.
En gek genoeg heb ik het nooit meer vervangen voor een nieuw exemplaar.
Enne... in het zwijmeloverzicht bij Marja zag ik dat John Lee Hooker nog nooit een plekje heeft gekregen in de zwijmelrubriek. Schande!

Bij deze rechtgezet!

zaterdag 23 september 2017

Zwijmelen op Zaterdag: Proud Mary

Hoe wij rollen...

Het nieuwe schooljaar draait nu een paar weken. Voor mijn zoon, voor mijn dochter en ja, ook voor mij :-).
Hoe wij rollen? Tijd voor een update.

Jip...
Die rolt goed!
Op 24 augustus hoorden we eindelijk dat hij op 26 augustus mocht gaan beginnen op de koksopleiding. Wonder boven wonder hadden we ondanks de problemen bij Van Dijk (de landelijke schoolboekenleverancier) de boeken die Jip nodig had binnen een paar dagen in huis. Toen ook de messenset en de kleding binnen was mocht hij ook aan de praktijklessen mee gaan doen.
En wat een fijne school is het! Dichtbij, een mooi pand, klein en overzichtelijk. Zo'n school waar alle docenten alle leerlingen nog bij naam kennen. Waar vind je dat nog?
We hebben ook vandaag te horen gekregen dat Jip een hele toffe stageplek heeft! Een restaurant, hier in de stad, waar alleen gewerkt wordt met streekproducten. Beter voor de diertjes (hier ligt nog een conflict... als vega-moeder) en beter voor het milieu.  Dat spreekt mij wel aan!
Van de mentor hebben we een al de eerste feedback gehad: Jip is binnen een paar weken al gegroeid in zijn rol als kok. En hij weet ontzettend veel zei de mentor. Leuk om te horen. En man... als ik thuis zijn snij-skills zie... wat ben ik zelf dan toch een prutser.

Janneke... Die gaat ook lekker.
Even een zijstapje.
Er zijn twee mannen in mijn leven waarbij ik altijd heel blij ben als ik ze zie. Dat is natuurlijk mijn lief en de andere is M.
M. is de snelste man in onze loopgroep.
Als we met de groep lopen, dan spreken we vaak van tevoren af tot welk punt de voorste loopt.
Als de voorste bij dat punt is, keert hij om, en loopt terug om de achterste loper op te pikken. Het zogenaamde stofzuigersysteem. En omdat M. dus altijd als eerste terugkeert, en ik meestal een beetje achteraan sukkel, ben ik altijd blij om hem te zien. Want hoe sneller hij loopt, hoe minder ik hoef te lopen. Nou ja, waarom dit verhaal? M. en ik spreken elkaar niet zoveel omdat we dus nooit naast elkaar lopen. Ik had dus géén idee dat hij gymleraar was bij Janneke op school, dus ik was aangenaam verrast toen de mentor van Janneke dus M. bleek te zijn. Ik heb wel het idee dat ze in goede handen is dit jaar.
Voor Janneke is een belangrijk jaar gestart. Ze moet keuzes maken. Profielkeuze. Beroepskeuze. Maar ook de keuze waar ze volgend jaar in 4 Mavo naar op reis gaat :-).

En ik...
Ik draai nu een paar weken mee in het klasje voor de opleiding tot coupeuse.
De éne module, de naaitechnieken, dat gaat goed. Het meeste heb ik al een keer gedaan, of anders snap ik het doordat ik veel naai-ervaring heb.
Met de tweede module, patroon tekenen voor kinderen, ben ik nog geen vrienden geworden. Het gaat snel. Ik vind het moeilijk. Maar... ik snap het nog wel. Ik ben echt kapot van het nadenken als ik een middagje les in patroontekenen heb gehad.
Met het huiswerk erbij is mijn week echt vol. Zoals het nu draait, draait het. Maar ik ben bang dat ik spaak ga lopen als er ook maar een kleine kink in de kabel komt. Iemand omschreef het van de week treffend: zolang mijn omgeving zich een beetje koest houdt en doorkabbelt, dan kan ik lekker doorstomen dit jaar. Daar gaan we dan maar voor.
Eind mei is mijn examen. Dan moet ik twee zelfontworpen en genaaide kinderkleedjes klaar hebben.
Oproep aan de lezers: mochten jullie een origineel ontwerp, stofje, detail, of weet ik wat tegenkomen? Stuur gerust een plaatje ter inspiratie naar me toe!
O, en ik ben zo blij met de modevakschool waar ik voor gekozen heb. Een heerlijk atelier. Een fijne docent. En het is ook nog eens goed aan te rijden.

En dan hebben we onze mr. C. nog. Die gaat als een dieseltje. Niet op school weliswaar, maar op zijn werk. Lange drukke dagen. Gevulde weekenden met klussen, boodschappen en ook wat meer huishouden nu ik daar minder tijd voor heb. Morgen gaan we samen en dagje snoeien bij ons vakantiehuisje. Ook daar doen de kabouters het werk niet voor ons.

Het tempo ligt voor ons allemaal gelijk weer hoog zo na de vakantie. Maar ik teken ervoor als we op deze manier het jaar door kunnen rollen!

Dus ook hier heb ik weer een bijpassend liedje gevonden (met een hele jonge Tina):



vrijdag 8 september 2017

Zwijmelen op Zaterdag: Planet Caravan

Ik had verwacht dat er nog niet eerder een nummer van Black Sabbath in de zwijmel geplaatst zou zijn, maar in het zwijmeloverzicht van Marja zag ik dat Dwarsbongel me voor was geweest.

Van de week troffen zoonlief en ik elkaar bij het ontbijt in de keuken. Hij staat met muziek op en gaat ermee naar bed. Zijn JBL-speakertje is altijd binnen een cirkel van een paar meter bij hem vandaan.
Die ochtend klonk er uit zijn speaker een nummer dat me wel aanstond.
Beetje zwevend, beetje psychedelisch, met een mooie percussie eronder.
Ik kende het niet, maar mijn zoon wist me te vertellen dat het om een nummer van Black Sabbath ging. En dat het gaat over met je geliefde zweven door de ruimte. Nou... als dat niet zwijmelwaardig is?

Dit brengt me bij een leuk auti-prietje. Ik hoorde het nummer Paranoid op de radio. Ik vroeg aan zoon Jip van wie het ook alweer was, ik kon het even niet thuisbrengen.
Hij zei: Ik zal je helpen, het begint met de B.
Ik kon hem niet goed verstaan dus ik vroeg: Bernhard of Dirk.
Fout!, zei hij. Het wordt niet door Bernhard of Dirk gezongen... Het is Black Sabbath!
Hij was, zonder dat hij het zelf door had, erg grappig, vond ik :-).

Planet Caravan, van Black Sabbath dus.
En voor wie mee wil zingen... hier de tekst.

We sail through endless skies
Stars shine like eyes
The black night sighs
The moon in silver trees
Falls down in tears
Light of the night
The earth, a purple blaze
Of sapphire haze
In orbit always

While down below the trees
Bathed in cool breeze
Silver starlight 
Breaks down the night
And so we pass on by 
The crimson eye
Of great god mars
As we travel the universe









zaterdag 2 september 2017

Zwijmelen op Zaterdag: Give a Little Bit

Ik wist eigenlijk niet zo goed wat te zwijmelen vandaag.
Vanmorgen ging ik met de auto naar het bos en ik dacht toen ik instapte: het eerste liedje dat ik hoor wordt mijn zwijmel.
Het was Give a Little Bit, van Supertramp.

Luisterend naar de tekst gingen mijn gedachten terug naar een verdrietig verhaal dat ik van de week hoorde.

Een oude dame uit mijn woonplaats was met haar fiets gevallen omdat ze moest uitwijken voor een auto die rakelings langs haar reed. Ze reed op een smalle weg. Ze kwam in de berm terecht en viel.
De automobilist stopte. Hij moet gezien hebben dat ze hevig bloedde. Hij vroeg of het ging en of hij haar geraakt had. Toen ze zei dat dat niet het geval was, maar dat ze wel moest uitwijken door hem, zei de automobilist: dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen.
Hij stapte weer in en reed weg.

Ik werd hier zo boos over. Hoe kún je een oude vrouw hevig bloedend op een stille landweg achterlaten. Terwijl ze nota bene door jouw schuld gevallen is? Hoeveel hufterigheid heb je dan in je zitten?
Gelukkig voor deze dame kwam er later wel iemand langs die zich over haar ontfermde. En helaas... geen kenteken onthouden in alle consternatie.

En luisterend naar dit liedje dacht ik dat al die hufters die hier rondlopen maar eens naar dit liedje moesten luisteren. En vooral maar wat meer naar dit liedje zouden moeten leven.