vrijdag 29 december 2017

Zwijmelen op Zaterdag: Nescio

Van de week lag ik weer eens wakker.
Het gaat al mijn leven lang bij vlagen zo bij mij.
Dan kan ik een paar nachten de slaap niet vatten en uiteindelijk ben ik dan op een keer zo moe, dat ik gewoon weer lekker ouderwets een nachtje doorhaal.

Ik kan het het best omschrijven als een pingpong-bal in mijn hoofd die heen en weer schiet, van gedachte naar gedachte. En ik kan dat stuiterende balletje maar niet stopzetten.
Ik maakte er nu, omdat ik vakantie heb, niet zo'n probleem van.
Maar Mr. C. lag naast me ontzettend veel geluid te maken.

Opeens had ik een ingeving.
De top 2000 was op de radio. En ergens in huis stond nog een oude radio waar een verrassend goed geluid uit kwam als ik daar de oortjes van mijn telefoon inplugde.

Ik plugde in. Ik ging liggen. Deed het licht uit...
En daar was dit.







En ik lag daar in het donker.
En ik luisterde.
En er was alleen nog maar muziek.
En ik ontspande volledig.
En het was bijna magisch.

Geen idee waar het nummer over gaat.
Maar misschien is dat wel juist de bedoeling gezien de titel:
Nescio... Ik weet het niet.

vrijdag 22 december 2017

Zwijmelen op Zaterdag: Brother, can you spare a dime

Deze week is het een jaar geleden dat George Michael overleed. 
Ik weet nog goed hoe geschokt ik was toen ik het bericht vorig jaar op Twitter las.
Ik hoopte dat het een misplaatste grap was. Of een nepbericht dat viraal ging. 
Helaas. Het was waar. 
Ik was fan sinds de brugklas. En ik vind het zo jammer dat er nooit meer muziek van hem zal verschijnen. En dan vind ik het zo leuk als er af en toe iets moois van Geroge Michael voorbijkomt wat ik nog niet eerder heb gezien. 
Zoals deze... Er staat 2000 bij. Dus het zal al een paar jaar rondzwerven op internet... 




Het orgineel is uit de musical Americana, over de Great Depression.
Een bedelaar praat tegen 'het systeem': Waarom  zijn degenen die de staat (spoorwegen, gebouwen) afgedankt? Ze zeiden dat ik bouwde aan een droom. Waarom sta ik nu dan in de rij voor een brood?

They used to tell me I was building a dreamAnd so I followed the mob
When there was earth to plow or guns to bear
I was always there, right on the job

They used to tell me I was building a dream
With peace and glory ahead
Why should I be standing in line
Just waiting for bread?

Once I built a railroad, I made it run
Made it race against time
Once I built a railroad, now it's done
Brother, can you spare a dime?

Once I built a tower up to the sun
Brick and rivet and lime
Once I built a tower, now it's done
Brother, can you spare a dime?

Once in khaki suits, gee, we looked swell
Full of that Yankee Doodly Dum
Half a million boots went slogging through Hell
And I was the kid with the drum

Say, don't you remember? They called me 'Al'
It was 'Al' all the time
Why don't you remember? I'm your pal
Say buddy, can you spare a dime?

Once in khaki suits, ah, gee, we looked swell
Full of that Yankee Doodly Dum
Half a million boots went slogging through Hell
And I was the kid with the drum

Oh, say, don't you remember? They called me 'Al'
It was 'Al' all the time
Say, don't you remember? I'm your pal
Buddy, can you spare a dime?

vrijdag 15 december 2017

Zwijmelen op Zaterdag: Pompeii

Dit wordt een beetje een mopperzwijmel hoor.
Eigenlijk ben ik woest.

Van de week werd dochter Janneke bijna hysterisch. Bastille, haar favoriete band, kondigde een bezoek aan in Nederland. In TovoliVredenburch, in Utrecht. Een klein zaaltje. Kaarten 43 euro per stuk. Fijne prijs. En nog leuker... ze nemen een koor en strijkers en wat percussie mee.
We hadden er al helemaal zin in.

Vrijdag om 10.00 uur was de verkoop. Om 9.30 zat ik, ingelogd en wel bij Ticketmaster, klaar om tickets te bestellen. Exact om 10.00 uur refreshte ik de pagina om toegang te krijgen tot de verkoop.
Ik bestelde 2 kaartjes, ging door het laat-zien-dat- je-geen-robot-bent-scherm heen en...
No tickets available. Echt... 3 seconden...
Ik dacht eerst nog dat ze bij Ticketmaster een foutje hadden gemaakt, maar binnen een minuut werden op andere sites de kaarten aangeboden voor 3 keer de prijs.
Ik was pissig.
Je krijgt niet eens de kans om een kaartje te kopen.
Mijn 14 jarige dochter, de allergrootste fan, was hevig teleurgesteld.
En ik zelf eigenlijk ook wel, want ik heb zulke mooie herinneringen aan het optreden dat we vorig jaar bijwoonden in Antwerpen.

Nou ja... hier een clip waarin een beetje te zien is hoe het eruit gaat zien en wat we dus niet gaan zien :-(.


Mocht iemand nog kaarten tegenkomen? Denk aan ons. 

Ik heb nog een teleurgestelde tweet gestuurd naar Ticketmaster, maar zij zeggen dat ze er ook van balen en dat het legaal is, die doorverkoop, dus dat ze er niks aan kunnen doen. 

Wat wel leuk was... Het optreden van Danny Vera in de Oostkerk in Middelburg vorige week Zondag. Danny Vera had de wens om ooit nog eens een tv-opname te doen in zijn home-town Middelburg en wel in het, naar zijn mening, mooiste gebouw van het land, de Oostkerk dus. 


Ik had kaarten gewonnen bij Omroep Zeeland en ik mocht mijn zus meenemen. 
Het werd voor mijn zus door de hevige sneeuwval een helse tocht van 4 uur, die bijna eindigde met de neus van haar bus in een greppel. Dat alles toch nog goed afliep kun je hier lezen. 

Het concert was mooi, intiem en alle moeite waard. 
Ken je nog die Unplugged opnames van MTV vroeger, van bijvoorbeeld Nirvana en Pearl Jam en George Michael? Zo'n setting was het ongeveer. 





En wat is die Danny Vera toch een prachtige en aardige man.
(Mijn zus is volgens mij de enige die mij begrijpt als ik zeg dat de knapste mannen vaak een kleine imperfectie hebben. Bij Danny Vera is het het zijn ene ietwat hangende ooglid... en ik herinner me nog een asymmetrisch trekkend lipje bij Billy Idol, hahaha.)
En wat klonk zijn stem goed in de akoestiek van het kleine kerkje.


Voor mijn zus nog even een extra liedje van Danny Vera, welke hij ook voordroeg in de Oostkerk.
Omdat ik weet dat dit liedje ook één van haar 'guilty pleasures' is.


Nou ja... wie weet via wat voor wegen we ooit nog op 18 april in Tivoli in Utrecht gaan belanden...
Ik hoop het zo voor mijn kleine Stormer (zo noemen de Bastille-fans zichzelf).

maandag 11 december 2017

Je krijgt een zonnetje... het wordt de hel...

Een week of twee geleden won ik kaartjes kaartjes voor een leuk optreden.
Het was een klein concert van Danny Vera in een klein kerkje in Middelburg.
En ik mocht iemand mee nemen die het verdiende om in het zonnetje gezet te worden.
Omdat mijn lieve zus al een paar jaar zware karren moet trekken, vond ik dat zij met mij mee mocht gaan. En gewoon omdat ze mijn zus is en omdat ze er altijd voor me is.

foto: www.restauratiekennis.nl
Ik wilde haar dus een dagje in het zonnetje zetten... Ik bracht haar hel.

Het leek zo leuk. We zouden lekker op tijd naar Middelburg gaan. Wat kijken in de stad, wat drinken, genieten van een mooi concert en na afloop lekker wat eten bij ons in Bergen op Zoom. Via Social Deal hadden we geregeld dat we veel voor weinig konden eten in het restaurant waar Jip stage loopt.
Lekker ruim de tijd ingepland. Geen stress. Gewoon een lekker dagje samen.

Maar er was sneeuw. En er was een geblokkeerde Van Brienenoordbrug met een opstopping van meer dan 3 kwartier. Om half 1 appte Simone dat ze was vertrokken. 4 uur voor aanvang. Moet ruim genoeg zijn. 3 kwartier later appte ze dat ze al 3 kwartier stil stond voor de Brienenoord. Om half 3 had ik niets meer van haar vernomen (als je rijdt, kan je niet altijd je telefoon opnemen) en besloot ik zelf maar alvast naar Middelburg te rijden. Mijn dochter moest ik daar nog bij een vriendinnetje afzetten en voor mijn zus zou het toch al gauw een halfuurtje reistijd schelen als niet eerst langs mij en vriendinnetje hoefde maar rechtstreeks naar de Oosterkerk zou gaan.

Zelf was ik ruim op tijd op locatie. De werkelijkheid leek totaal niet op de zonnige foto van het kerkje hierboven. Denk sneeuw, plassen, donkere luchten, regen- en windvlagen...
De binnenkant was prachtig. Ken je de 'unplugged' sessies van vroeger van MTV, met Nirvana bijvoorbeeld en Pearl Jam? Nou, zo'n setting was het ongeveer. Leuk, met wat strijkers, een contrabas en een vleugel.


Er waren hooguit 100 mensen, het sfeertje was heel gezellig en intiem en er zouden tv-opnames voor omroep Zeeland gemaakt worden. 
Ik ging alvast een mooi plekje voor ons uitzoeken. Simone was nog steeds onderweg. 
Om half 5 zou het concert beginnen. Het was inmiddels 16.25 uur. Van de organisatie kreeg ik door dat de band ook wat vertraagd was. Er werd gezegd dat als de camera's eenmaal draaiden, dat ze niet meer naar binnen kon. 
Om 16.30 kreeg ik een laatste telefoontje van Simoon: Ik ben in de buurt, heb geparkeerd, ik moet nu nog zoeken waar ik moet zijn. Hierna moesten de telefoontjes uit in verband met de opnames en was contact met Simone niet meer mogelijk. 
Ik zat met geknepen billen... Het zou toch niet zo zijn dat ze 4 uur in de auto zit en dan nèt twee minuten te laat is, en dat ze voor een dichte deur staat? 
Om 16.37 kwam ze binnen. Ik was nog nooit zó blij geweest om haar te zien! 
Om 16.38 kwam de band op en begonnen de camera's te draaien. Wat een timing!Het zorgde nog wel even voor leuke interactie. Danny Vera kletst graag met zijn publiek en hij vroeg halverwege het concert of er ook nog mensen van buiten Zeeland kwamen en hoe de reis dan geweest was. Dus Simone riep dat ze 4 uur had gereden. Waar Danny Vera dan weer een leuk antwoord op gaf en zei dat hij dankbaar was en respect voor haar had dat ze speciaal voor hem die rit had ondernomen. Hij zou zelf halverwege zo'n monsterrit zeggen: Doei, Danny, ik keer om en ik zie je wel op de telvisie :-).
We gaan het zien of dit onderonsje de uiteindelijke uitzending gehaald heeft. 


foto geplukt van Danny Vera's facebookpagina

Het optreden was gaaf. We zaten echt recht voor Danny's smoel. De sfeer was mooi. Zijn stem kwam heel mooi uit in de akoestiek van de kerk.

Na afloop bood Danny Vera aan om nog even een rondje lelijke selfies te maken (zijn woorden).Wat is het toch een leuke en charmante man! Voor iedereen een aardig woord en alle geduld om met iedereen op de foto te gaan!


Om een uur of 6 keerden we, via het vriendinnetje van Janneke, weer richting Bergen op Zoom.
Anderhalf uur de tijd voordat we in het restaurant verwacht werden.
Maar ook dat ging natuurlijk niet vanzelf.

Het vriendinnetje woont in een huis met een soort van greppeltje voor de deur. In alle drukte, zoeken, slecht licht, parkeerde Simone haar bus met zijn neus precies in de greppel.Geen beweging meer in te krijgen!
Ik heb haar niet vaak in paniek gezien, maar op dat moment had mijn altijd koelbloedige zus toch echt bijna dat stadium bereikt. Ze was er helemaal klaar mee. En ik zag ons etentje ook al in het water vallen. Ze stond al klaar om de ANWB te bellen toen de vader van het vriendinnetje met beleid, precisie en een flinke portie geluk, toch de auto weer vlot wist te trekken. Wij als een speer richting Brabant en we kwamen hollend en hijgend het restaurant binnenrollen.

Echt... het had een ontspannen dagje moeten worden, maar het was alleen maar jagen er jekkeren.

Maar toch is het een dag geworden die we nooit meer gaan vergeten. Het concert was gaaf en hadden we niet willen missen. En voortaan als we Danny Vera op TV zien zullen we lachend terugdenken aan deze dag. Want sjongejongejonge... hoeveel tegenslag kun je hebben. En hoe kan het dan allemaal nèt nog goed komen.

Ik ga me beraden op een andere manier om mijn zus eens in het zonnetje te zetten. Dit moet beter kunnen.

2e kerstdag om 18.00 uur zal de uitzending zijn op omroep Zeeland. En op nieuwjaarsdag, op mijn zussies verjaardag, zal deze nog herhaald worden. We gaan het zien wat ze ervan gemaakt hebben!

vrijdag 8 december 2017

Zwijmelen op Zaterdag: In my House

Ik ga ontzettend cryptisch zijn in deze zwijmel, omwille van de privacy.
Maar degene voor wie deze zwijmel bedoeld is gaat helemaal snappen dat dit nummer uitgevoerd door juist deze band, juist vandaag, helemaal klopt. Niet alleen de titel, maar de hele tekst.

Lieve....
Voor maandag. Ik duim. Keihard. Omdat ik zo hoop op een heerlijk thuis voor je.
En voor je lieve dwarsligger vandaag.

En natuurlijk is het nummer niet voorbehouden voor de persoon in kwestie.
Iedereen die hier langskomt mag even genieten van de gouwe ouwe van The Golden Earring, toen ze nog de Golden Earrings heetten.

Maar beloven jullie dan wel dat jullie, terwijl je toch zit te luisteren (o... hoor dat orgeltje!!!) de duimpjes even laten draaien?
Of dat je positieve energie de kosmos instuurt? Of desnoods bidden als dat beter bij je past?
Ze kunnen heel veel duimpjes gebruiken.

En mijn dank is groot!





In my house
There is anything you need
In my house, yeah baby
You don't have to wipe your feet
In my house
You will see that good times come
In my house, baby
You will see here I belong

And someday you'll gonna be happy
And someday you will feel fine
And someday you'll gonna be happy
And someday you will be mine

In my place
There is nobody who cares
By the way you walk
By the way you hang your hair
In my place, darling
You will really see the sun
Please come over to my house
Don't waste time, you'd better run

And someday you'll gonna be happy
And someday you will feel fine
And someday you'll gonna be happy
And someday you will be mine

vrijdag 1 december 2017

Zwijmelen op Zaterdag: De Vondeling van Ameland




Soms...
Soms komt er ineens een liedje voorbij dat al een poosje blijkt te bestaan en dat je wonderlijk genoeg nog nooit hebt gehoord. Een liedje dat je pakt, van de eerste tot de laatste zin.
Een liedje waarbij je bij iedere regel een plaatje voor je ziet.
De vondeling van Ameland is zo'n liedje.
Ik hoorde het een paar weken geleden voorbijkomen op de radio. En ik moest er gewoon van huilen.
Geschreven door Freek de Jonge.
Gezongen door Boudewijn de Groot.