zondag 4 januari 2009

kâhwe klâhwe

Ben ik nou degene die altijd het hardste roept dat die kouwe kl**e winter gewoon maar lekker overgeslagen moet worden, die nog maar eens een rondje extra in de auto rijdt, om maar een positieve bijdrage te leveren aan de 'global warming' (en dan even vergeet dat het huis slechts aan 3 kanten omgeven wordt door water...), die het liefst een winterslaap houdt en het liefst op 4 maart pas het nieuwe jaar begint, als de eerste krokusjes hun kopje boven het gras steken....? Ik... die vandaag zo enorm genoten heeft van diezelfde kl**te winter.

Het begon om 9 uur in het bos. De traditionele nieuwjaarscross. Althans... voor mij was het een eerste keertje, de rest van de loopgroep loopt hem al sinds 1991 op de eerste zaterdag in het nieuwe jaar. En dan kom ik om half 8 mijn bed uit, vrijwillig... en dan sta ik om 10 over half 9 de auto te krabben, en dan zijn mijn handen ( zelfs met handschoenen aan!) al pijnlijk en halfbevroren voordat ik goed en wel onderweg ben... en dan weet ik even niet meer waarom het nou ook alweer zo lekker was om iedere keer maar weer die rondjes in het bos te moeten rennen. Ja... het overgrote merendeel van de groep is man. Maar de grootste categerie is 60+... krasse knarren dus. Maar toch... het is iedere keer gezellig, iedere keer weer anders, en de natuur is zo 's morgens vroeg altijd weer verrassend mooi. Ook vandaag, ondanks de kou, of beter... dankzij de kou. Zo tussen de bomen was het weinig spannend en alleen maar koud, totdat we op de grote zandvlakte kwamen, en het was echt alsof we plotseling een andere wereld binnenstapten... door de poortjes van de winterefteling... alle bomen rond die vlakte prachtig wit berijpt... een winterse sprookjeswereld... En ik genoot! En ik voelde me een bevoorrecht mens dat ik mijn bed uit was gekomen en dit mocht zien!

Thuisgekomen heb ik gauw de kinderen in pyamaatje gelaten (dat is zo lekker warm op het ijs) de kleren eroverheen aangetrokken, haren kammen kon ik ivm mutsjes overslaan, en zijn we gaan schaatsen. De plas was goed dicht, hier en daar een klein dun plekje of een klein wakje, maar de baan waarop het ijs goed was, had zich door de vele schaatsers al wit afgetekend. Jip en Janneke hadden de afglopen dagen al flink kunnen oefenen, en gingen als een speer. Wel nog het liefst aan het handje, maar toch! Mikey was ook blij met zijn superhippe onderbindijzers. Vandaag kon hij ook op het ijs zonder dat zich scheuren vormden met M.ike zelf als centrum.

En ik heb ook in geen tijden zo lekker geschaatst als vandaag! Echt... het is als leren fietsen... als je het eenmaal kunt, dan kun je het voor de rest van je leven. De slag zat er weer zo lekker in, ik vloog over het ijs.... voor het gevoel dan hè?

Een rondje 32 zit er vast nog niet in, en als ik mezelf terug zou zien op video, dan ziet het er vast een stuk minder soepel uit... maar het was heerlijk! (Overigens... ik blijf me er werkelijk over verbazen dat ik met mijn kromme x-voetjes in staat ben om er een behoorlijke slag uit te krijgen op de schaats...Anatomisch gezien moet dit onmogelijk zijn....)

Als M.ike zijn I-phone aan me wil afstaan ( dat ding is voor hem verdorie net zo heilig als de afstandsbediening) dan zal ik eens kijken of ik de foto's daarvandaan over kan zetten.... Morgen gaan we iets beter voorbereid op pad... Jip en Janneke begonnen veel te vroeg naar mijn zin te mopperen over honger en dorst, dus er gaat gewoon een rugzakje met liga's en wickey mee. Want koek-en-zoopie dat kennen ze hier in Bergen nog niet.

Kortom... laat het wat mij  betreft nog maar even vriezen dat het kraakt. Ik ben vanavond al 3 keer naar buiten gelopen om te voelen of het nog wel hard genoeg vriest. En daarbij... ik gun mijn vader zooo enorm zijn 11-stedentocht (hij is ingeloot dit jaar!).

Zo.... en bij deze is mijn eerste goede voornemen ook alweer gesneuveld.... Ik had me voorgenomen om de fles port eens een weekendje dicht te laten, maar laat ik nou een onwijs goeie, 10-jaar-oude-fles port nog open hebben staan van de kerst.... te lekker en te zonde om die te laten bederven. 1 voordeel... er zijn nog zo'n 51 weekenden  dit jaar over waarin ik het beter kan doen!
Zo, en nu kruip ik lekker onder mijn warme dekje!