woensdag 26 mei 2010

het gemiste optreden en ... vooral de weg ernaartoe

Zucht....
Vorige week kwam Janneke thuis met een briefje. Ze zouden een soort X-factor-actig iets doen op school. Ze had bedacht dat ze mee zou doen met vriendinnetje D. Dus ik heb haar gezegd: regel het maar, maak maar een afspraakje dat je gaat oefenen, en zeg het maar tegen de juf dat je meedoet. Chipz zou het worden.... Verder niks meer van gehoord.
Ik had me voorgenomen om die moeder nog even te contacten over hoe of wat, maar in een volgepropt pinksterweekend was ik het weer helemaal vergeten. Tot dinsdagmorgen. Toen schoot het weer te binnen. Josha vroeg of ik het cd-tje al gevonden had. cd-tje.... cd-tje..... welk cd-tje..... O, het Chipz cd-tje....
Op de vraag of ze geoefend had zei Janneke dat ze 2 keer had geoefend tijdens de overblijf. Ik vroeg op welk liedje: Janneke zei: misschien het eerste liedje of het tweede liedje ofzo.... Lekker vaag.
Ik zie tegen Janneke: weet je wat, we cancelen de boel wel, ik zeg wel tegen de juf dat het niet gelukt is en dat er geen optreden is van jou. Zo gezegd zo gedaan... dat kon ik ook weer van mijn lijstje schrappen.
Tussen de middag komt de juf naar me toe: Jaha.... over dat optreden.... D. zou ook meedoen, en die was toch wel heel erg teleursteld....
Shit... teleurgestelde kindertjes dat valt niet helemaal goed bij mij. Zo kwam het dat ik beloofde om het allemaal nog te regelen. Tussen de middag heb ik de moeder van D. nog gebeld. Die was helemaal verbaasd, zij had D. er nog niet één keer over gehoord. Afgesproken dat ze vanmiddag zouden gaan oefenen.
Terwijl de kinderen op school zaten ben ik aan de slag gegaan. Liedje, choreografietje..... shit... ik kán geeneens dansen. Om te beginnen was de cd zoek. Alle hoesjes die ik kon vinden opengetrokken... geen chpiz cd. Uiteindelijk vond ik het hoesje... en je raadt het al... zonder de betreffende schijf erin. Ruim drie kwartier later had ik alle speelgoedkisten/boekenkasten/lades op zijn kop gehad en gelukkig met resultaat. Nu nog het dansje. De hele middag zitten youtuben om uit te vinden hoe men tegenwoordig danst op muziek van chipz. Tegen de tijd dat ze uit school kwamen had ik een aardig idee. Ging helemaal goed komen. We hadden de hele middag om te oefenen!

Not!!!!!!

Jip moest naar de Ortho. We waren pas om half 5 thuis.... bleef er 3 kwartier over. Janneke wilde een ander liedje. Janneke wilde buitenspelen met haar waterpistool. Janneke wilde op haar kamer spelen. Janneke wilde alles, behalve het dansje oefenen. Uiteindelijk heb ik bij D. het dansje erin gestampt. En Janneke heeft mokkend op de bank gezeten. En D. beloofde me dat ze het ook wel alleen wilde doen als Janneke geen zin had morgen.
Hoe het afliep? Geen idee. Ik heb verdorie geeneens kunnen kijken. Ik moest werken. Als ik Janneke moet geloven dan heeft ze op het podium gestaan. En toen ik vroeg hoe ze danste, deed ze wonder boven wonder keurig het bedachte choreografietje na. Gelukkig zou de moeder van D. het filmen en foto's maken.

Wat heb ik hier nou van geleerd?

Misschien dat het toch wel handig is om dingen te plannen en te overleggen... dat meisjes van 6 dat natuurlijk helemaal nog niet zelf kunnen... en dat dat door een moeder begeleid moet worden.
Maar misschien moet ik hier eigenlijk vooral van leren dat ik het los moet laten... en moet laten gaan als ze inspanning van de kinderen er zelf ook niet is....
Zucht.... ik ben er nu nog moe van.....

woensdag 5 mei 2010

zo romantisch die @#$%-sneeuw

Er ligt een vers pak sneeuw. Een jonge, frisse moeder heeft na een ochtend hard werken zin om haar kinderen te verrassen met iets leuks. Ze pakt de fotocamera, een rugzak met drinken en een liga, en met ferme pas wandelt ze met de slee naar school. Daar komen de kindjes juichend naar buiten: Mama, wat een verrassing !!! We gaan met de slee!
In het volgende shot staat de moeder met 2 ravottende kinderen bovenop de heuvel. De kinderen zijn niet te stuiten, en glijen supersnel van de berg naar beneden. Het is er gezellig, er staan nog meer moeders van school, en de kinderen spelen met hun klasgenootjes. De kinderen genieten van het meegenomen pakje drinken, van de liga, en moeder maakt mooie foto’s.
Shot 3: Er staat een flinke pan met zuurkool op tafel, en een lekkere dampende rookworst!
De kinderen schuiven met rode wangetjes uitgehongerd aan. Na al dat spelen hebben ze reuzenhonger  en ze vragen om nog een extra portie. 'Wat heb je toch weer lekker gekookt mama! En zo gezond!'
Tot zover de Unox- reclame…. Althans… zo zou een romantische reclame eruit kunnen zien.
Of een fotoreportage in de Libelle….
De gelijkenis met de werkelijkheid houdt op bij het pak sneeuw, en de moeder. Maar die is niet meer zo fris en fruitig na een ochtend op de praktijk.
Helemaal voorbereid met slee, en camera en drinken komt ze aan op school. Leuk, dacht ze, de kinderen hebben vast zin om te sleeen na school!
Als de kinderen de klas uit komen begint het gemopper.' Waarom ben je niet met de auto? Mijn handschoenen zijn nog nat…. Mijn tenen worden koud…. Ik kan mijn liga niet goed vasthouden met mijn wanten aan…. Als ik geen wanten aanheb worden mijn vingers zo koud…. '
Op de berg aangekomen is bij kind 1 het gemopper overgegaan in onbedaarlijk huilen. Alles is fout, en ze wil naar huihuihuissss!!! Kind 2 is lekker aan het spelen. En die wil nog niet naar huis!  Het is eigenlijk best nog wel een takke-end lopen naar huis, en dat is NIET leuk met een jankend kind op de slee. Thuisgekomen is het humeur van moeder tot ver onder het 0-punt gedaald. De volgende huilpartij dient zich aan, omdat Kind 1 warme chocomelk wil, en ze moeten het stellen met een mager kopje thee. Deze moeder is niet tot in de puntjes voorbereid…. De moeder moet gauw aan de slag om zuurkool te koken. Voor de zekerheid staat er een pot appelmoes klaar… de kinderen zullen het toch wel weer niet lusten.
Ze zal… misschien als ze nog zin heeft vandaag… de foto’s nog even plaatsen… Maar misschien ook niet… Ze heeft het eigenlijk wel gehad voor vandaag…