zaterdag 28 december 2013

ruim je ideeën nou eens op!


Bij mij in een hoekje van de woonkamer staat al maanden en maanden een vergaarplek van 'rommel'.
Mr.C. vraagt keer op keer wanneer ik het nou op ga ruimen.
Maar eerlijk gezegd weet ik niet waar ik het moet laten.
Ik heb geen atelier, alle planken in de kasten zijn bezet, en ik pak het meerdere keren per week beet om aan te werken.

Pannenlappen, pannenlappen en nog eens pannenlappen :-)


Vanaf vandaag weet ik waarom het me het hele jaar nog niet gelukt is om het op te ruimen.


De rest van het jaar zal het me ook wel niet lukken. Ik heb nu in ieder geval een weerwoord.


zwijmelen op zaterdag: Living Doll

Op het einde van het jaar wordt er altijd veel naar de radio geluisterd.
We beginnen voor de kerst met 'Serious Request'.
En met kerst schakelen we door naar Radio 2 voor de top 2000.

Serious Request... het schept toch een band met alle Nederlanders om je heen.
En mooi om te zien, hoeveel initiatieven er komen om maar zoveel mogelijk geld op te halen. Vooral door de jeugd!

De top 2000 is vooral leuk om met elkaar naar te luisteren. Sommige nummers zeggen mij niets, sommige nummers heeft Mr. C juist niks mee. Andere nummers brullen we samen mee. Of hebben we allebei onze herinneringen aan. En soms blijken de kinderen een oud nummer ineens mee te kunnen zingen omdat het de begintune is van een cartoon, of omdat het onlangs gecoverd is.
Het brengt ons altijd terug naar alle fases in ons leven.

De plaat van deze zwijmel staat dit jaar op nummer 1160 in de top 2000. Het is niet mijn favoriete plaat. En zeker geen zwijmel. Maar ergens is hij toch heel toepasselijk. Het was, samen met 'a different corner' van George Michael, mijn eerste single die ik kocht.
Tja... we bescheurden ons, mijn moeder, mijn broertje en ik, wekelijks bij 'the young ones ' op TV. En helemaal toen Cliff Richard een single met the young ones maakte.



Bij Serious Request kun je dus plaatjes aanvragen voor een bepaald bedrag. En dat bedrag komt dan ten goede aan een goed doel. Dit jaar was het bestemd om kindersterfte t.g.v. diarree tegen te gaan.

Inmiddels is de DJ Gerard Ekdom bekend geworden met zijn jaarlijkse playback van 'living doll'. Ieder jaar laat hij zijn act wel een keertje zien. Zijn act bracht dit jaar (in zijn eentje!) 37.000 euro op!
En daarom deel ik hem even met jullie.
Ik vind 'm gewoon ontzettend leuk om naar te kijken.



vrijdag 27 december 2013

verdubbelen maar

Mag ik jullie voorstellen aan 'De Verdubbeldame'? <- *klik*

Wat doet de Verdubbeldame?

Al het goede komt in meervoud. Daarom verdubbelt de Verdubbeldame jouw inzet voor een betere wereld. Niet in geld, maar in daden.
Stel, je wilt graag iets goeds doen voor de wereld, maar je vraagt je af wat je in je eentje nou teweeg kunt brengen. Dan is het fijn om te weten dat je de Verdubbeldame kunt inschakelen. De Verdubbeldame treedt dan in jouw voetsporen en doet precies wat jij ook doet. Dat maakt jouw initiatief dubbel zo zinnig.
De Verdubbeldame verdubbelt die inzet dan, door precies hetzelfde te doen (of indien dat niet mogelijk is: iets vergelijkbaars) en daarover te bloggen. De Verdubbeldame kan soms de goede daad in eigen omgeving uitvoeren, en zal soms naar je toe komen om je letterlijk terzijde te staan. Anderen kunnen zich vervolgens aanmelden om ook die daad te verdubbelen, zodat de impact nog groter wordt.

Iedere week heeft ze op haar blog een verdubbeldaad. Een daad die is voorgedragen door één van haar lezers. Verdubbeldaad 139 is iets maken om te doneren aan No Presents No Glory. Via haar blog kunnen lezers zich aanmelden om mee te verdubbelen door iets te kopen of te maken voor No Presents No Glory. Alle opbrengsten zullen ten goede komen aan No Guts No Glory: www.stichtingngng.nl

Neem vooral eens een kijkje op haar inspirerende blok, en verdubbel vooral mee, met verdubbeldaad 139 of met één van de 139 andere verdubbeldaden.

Rechts op mijn blog staat, om het de verdubbelaars makkelijk te maken, een grote knop naar mijn 'winkeltje' voor No Presents No Glory.

donderdag 26 december 2013

Er leiden meerdere wegen naar Tokyo

Deze wil ik jullie niet onthouden.
Een Japanse methode om vermenigvuldigingen uit te rekenen.

Ik vind hem briljant.
En wat ik me gelijk afvraag... waarom wordt er op school maar één methode geleerd?
Stel nou dat deze methode me beter had gelegen dan de traditionele? Dan had mijn rekencarrière er misschien wel heel anders uitgezien.




Al zoekend op Youtube kom ik deze tegen: De Gelosia Method of Multiplication.



Het lijkt me fijn, als alle methodes aangeleerd worden, en zie maar welke je past. Maar dat zal wel weer stuiten op praktische bezwaren.

zondag 22 december 2013

Eindelijk, eindelijk klaar

Begin juni postte ik een blogje.
Over een heerlijk weekend bij mijn zus.
Over hoe heerlijk we onder andere hadden zitten fröbelen aan het bidstoeltje.
Hij heeft altijd bij ons in het ouderlijk huis in huis gestaan.
Na het overlijden van mijn moeder is hij verhuisd naar mijn zus.



Het stoeltjes was qua kleur en stijl niet meer passend in haar interieur.
Dus ze besloot het stoeltje te pimpen. 
Strak in de zwarte lak. De stoffering nam ik voor mijn rekening.

Tot vandaag heeft het project, terwijl het bijna af was, stilgelegen. Diezelfde middag werden we gebeld dat mijn zwager, haar man, die samen met mijn man, broer en goede vriend aan het motorrijden was in Duitsland, een ernstig ongeluk had gehad *klik*

Het revalidatietraject heeft lang geduurd. En het zal nog een lange weg zijn naar een zo goed mogelijk herstel. Maar hij was in ieder geval weer in staat om te helpen met het stoeltje! 

Nu heeft ze hem dan eindelijk afgemaakt!


Ik vind hem leuk!
En om het helemaal af te maken.... 

Wie wil dat nou niet? Een bidstoeltje met bijpassende ovenwanten! 
Van de resten stof maakte ik het mooiste setje ooit.
Nu nog wat steentjes en pailletjes erop en ze kunnen zo bij Roy Donders in de winkel!




zaterdag 21 december 2013

zwijmelen op zaterdag: nine crimes

Het gebeurt een enkele keer.
Dat je een nummer voor de eerste keer hoort en dat het je direct raakt.

Van de week had ik zo'n moment.
Gelukkig werd de plaat afgekondigd en heb ik de titel onthouden.
Het verbaasde me dat ik dit nummer niet niet herkende en eerder in aanmerking had laten komen voor de zwijmel. Het heeft een paar jaar geleden toch gewoon in de Top40 gestaan.

Thuisgekomen heb ik het nummer gelijk opgezocht op Youtube.
En wat bleek nou? Ik had het nummer al eerder opgezocht.
En direct weer afgeschoten omdat ik de klip zo naar en gruwelijk vond.
Iets dat in mijn dromen weer voorbij zou kunnen komen, omdat het te eng is om naar te kijken. En ergens zit er toch wel een hele mooie opbouw in de clip. En is hij origineel.
Maar goed, misschien ervaart de rest van de wereld dat wel anders.

Vandaag ga ik toch voor dit nummer.
Omdat hij me voor de tweede keer wist te raken.

Met mijn ogen dicht plaats ik hem.
En misschien moeten jullie ook maar met je ogen dicht luisteren. Het is een prachtig gevoelig nummer, vind ik.

Nine Crimes van Damien Rice.





donderdag 19 december 2013

droom doormidden


Vanmorgen hebben we mijn droom doormidden gezaagd.
Tja... dat surfen, is inmiddels toch echt wel iets uit vervlogen tijden.
Vroeger als puber was ik heel vaak op het water te vinden.
De plank lag op de boerderij van mijn oom en tante. En zij woonden aan een grote plas. Eén plank meer of minder in een oude stal, daar deden ze gelukkig niet moeilijk over.
Zelf woonde ik bij Den Haag. En op mijn vrije dagen ging ik regelmatig op het racefietsje naar de Kaag.
's Morgens vroeg heen, hele dag surfen, en 's avonds op de fiets weer terug.

Ik had er hard voor gewerkt. Duizenden en duizenden paprika's heb ik gepeld, om mijn plank bij elkaar te sparen. Eén gulden per kratje kreeg ik. En ik was een snelle peller. Met 35 gulden per dag had ik een mooi weekloon.

Mijn leven kreeg in de loop van de jaren andere prioriteiten. En jarenlang lag de plank daar in de stal.
Twee jaar geleden heb ik hem verhuisd naar mijn eigen huis, in de hoop dat de kinderen ooit zin kregen om te gaan ravotten bij ons achter op de plas. Ze hebben er nooit interesse in gehad. 

En ik bleef maar dromen. Hoe gaaf het zou zijn als ik het weer op zou pakken. 

Vanuit de sportschool kijk ik altijd jaloers naar buiten. 


Wat is er nou lekkerder als 's avonds nog even te gaan spelen, met het water en de wind, totdat de zon onder gaat? Maar als moeder met een vaste baan, een bijbaan en de nodige hobby's heb ik ook geen idee waar ik de tijd vandaan moet halen. 

Een paar weken terug kregen we te horen dat Jip, na een epileptische aanval, in ieder geval de komende twee jaar zéker niet alleen mag zwemmen. Laat staan dat het verstandig is om midden op een plas op een surfplank een beetje in het water te gaan staan stoeien.

Vandaag had ik een plotselinge vakantiedag. Ik had de plank naar het water kunnen je sjouwen, me in mijn wetsuit kunnen hijsen (maar die past toch niet meer) en ik had me heerlijk kunnen vermaken met de wind, het water, de zon en de kou. 

Beter was het om de droom doormidden te zagen. We hebben hem gelijk maar naar de vuilstort gebracht. Dan zijn we gelijk van de rommel af. De buren zullen blij zijn. Zij kijken niet meer tegen de puinhoop van mijn gevlogen dromen aan.

zaterdag 14 december 2013

zwijmelen op zaterdag: heartbeats

Vanavond moest ik ineens weer aan dit filmpje denken.
Mooi plaatje, en zo'n vrolijk geheel.

Het was een paar jaar geleden ineens een hitje door een reclame van Sony.

Heartbeats van José Gonzalez.


Ook leuk... de 'making-of':


woensdag 11 december 2013

Prijsvraag


In de categorie suffe foto's...

Degene die het leukste onderschrift bedenkt wint de eeuwige roem!

dinsdag 10 december 2013

En wat vind ik van.... de nieuwe anijs'sachets'.

Al heel mijn leven zitten de anijsklontjes in dit blik:


Vroeger, bij mijn moeder was dat zo. En nu nog steeds. Ik weet niet meer of ik het blikje van haar meegekregen heb toen ik het huis verliet. Misschien heb ik het mezelf toegeëigend... ze spaarde blikjes, dus één meer of minder zou ze niet missen. Dat zóu ik zomaar gedacht kunnen hebben. Misschien heb ik er ooit eens eentje uit nostalgische overwegingen op een rommelmarkt op de kop getikt. 

Het handige aan dit blikje is: er passen precies drie pakjes klontjes in. Die pakjes klontjes koop je per drie en dat is voor mij meestal ruim voldoende voor een winter.


Heel mijn leven lang was dit een prima werkend systeem, dat geen verbetering behoefde. 

Maar meneer of mevrouw de Ruyter dacht er anders over. 

Vorige week lag ineens mijn systeem overhoop.

Anijsklontjes koop je tegenwoordig niet meer in blokjes, maar in 'staafjes'. Of met een mooi woord (gruwel) 'sachets'. 



Er zitten er slechts 12 in een doosje. En het ergste is: ze passen niet in het blikje.

Nu kan je denken... val me niet lastig met geneuzel over blokjes en blikjes, maar o, laat me alsjeblieft lekker even mopperen. In pittige tijden met Echte Problemen is het zo lekker om te neuzelen over klein leed.

En laat ik er dan ook eens een rekensom op loslaten:
3 pakjes anijsklontjes (12 klontjes in een pakje)  is samen 150 gram kost €0,88
1 pakje van 12 sachets van 6,3 gram is 75,6 gram kost €1,49 

De zakjes kosten 12,5 cent per stuk. De blokjes 0,024 cent.

Dat is een prijsstijging van meer dan..... ehhhh.... heel veel procent. 
(Ik wou dat ik net zo makkelijk kon rekenen als dat ik kan schrijven).

Ik heb ook het idee dat de hele handel veel zoeter is dan een klontje. Speurwerk op google laat me weten dat een zakje overeenkomt met anderhalf klontje. Ja... dat is een half klontje teveel.

Dus... Ik wilde meneer meneer of mevrouw de Ruyter al mailen omdat hele gebeuren extra geld, extra verpakkingsmateriaal, extra suiker en anijs, extra vrachtwagens om de grotere verpakkingen te vervoeren, extra benzine, extra ruimte in mijn blikje en bovenal extra ergernis kost. Ik wilde vragen of ik mijn oude vertrouwde klontjes terug mocht krijgen. 
Het is niet nodig, het antwoord ligt natuurlijk al klaar. 'De oude klontjesmachine' is versleten, en dit is er voor on de plaats gekomen. En het duurdere productieproces wordt natuurlijk doorberekend aan de klant.

Zucht... kent er iemand nog een andere anijsblokjesproducent dan de Ruyter? Want dit vind ik gewoon eigenlijk tien keer niks.

zaterdag 7 december 2013

zwijmelen op zaterdag: Ordinary Love


Welk thema is toepasselijker dan deze vandaag? 
Ordinary Love, van U2.

'Als we ons licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.'


vrijdag 6 december 2013

haaknaaldenhoesjes

Soms ben ik zo in mijn nopjes hè? Omdat ik het zo fijn vind om in de weer te zijn met mijn lapjes en mijn bandjes, kantjes en randjes.

Iemand vroeg me of ik een haaknaaldenhoesje kon naaien.

Vast wel.
Google is my friend.
Van de leukste dingen die ik zag combineerde ik alles tot het handigste model.

Ik ging naar de stoffenwinkel voor een lapje en wat bandjes, kantjes en randjes.



En na een avondje door gassen op de machine had ik mijn eerste hoesjes af. Na tips van de eerste haakster met ervaring heb ik het pilotmodel aangepast. En nu zijn ze te koop. Bij mij. Voor €15,00. De helft van de opbrengsten gaat naar No Guts No Glory. De andere helft is vergoeding voor de materiaalkosten. 


Ik vind ze superschattig, en goed gelukt. Er zijn er al 4 in bestelling :-)


vrijdag 29 november 2013

Zwijmelen op zaterdag: Baby can I hold you



Vandaag draai ik een plaatje voor mijn nichtje.
Olga.
Ik gok dat het vandaag 11 jaar geleden is.
Een ongeluk met de auto maakte een einde aan haar jonge leven.
In Denemarken.
In één klap een einde aan zoveel plannen, zoveel levenslust.
Verkeerde tijd. Verkeerde plek.

Het was koud in de kerk bij de uitvaart.
En druk.
Keer op keer werd bij het binnenkomen van de mensen die een afscheid namen dit nummer gedraaid.
De stoet met mensen hield maar niet op.

Olga, deze is voor jou. Voor je vader en je moeder. En voor je zussen.
Een warm gezin.
Waar altijd een plekje voor jou is gebleven.
Waar ze ieder jaar, je zussen met je ouders, op deze dag hun Olga-dagje vieren.



Tak!

vrijdag 22 november 2013

zwijmelen op zaterdag: wicked games

Vroeger had ik een vriend die eigenlijk niet zo heel erg romantisch was.
Op deze ene uitspatting na.
Hij gaf me de CD van Chris Isaak kado vanwege dit nummer.




Het is een echte zwijmelplaat.


zaterdag 16 november 2013

No Presents No Glory !

Vandaag ben ik met een nieuwe blog de lucht in gegaan.

No Presents No Glory!

http://nopresentsnoglory.blogspot.nl

Of klik op de nieuwe button rechts op mijn blog.

Er is zoveel gemaakt en gedoneerd voor de stichting No Guts No Glory, en ik heb niet altijd een kraam voor handen om mijn spullen te verkopen.
Daarom deze blog, en de facebookpagina: https://www.facebook.com/nopresentsnoglory .

Alle opbrengsten gaan volledig naar No Guts No Glory. (www.stichitngngng.nl).
En zij besteden al het geld VOLLEDIG aan de behandelingen tegen kanker voor hun begunstigde.

Ik kreeg bijvoorbeeld deze prachtige hangers gedoneerd.



En deze leuke uiltjes :-)





Op mijn blog lees je hoe het werkt.
Jullie kunnen mij helpen door de facebookpagina te liken en te delen.


zwijmelen op zaterdag: Jarig



Speciaal voor het zwijmelfeestje van Marja!
Haar rubriek bestaat vandaag 1 jaar.
We zwijmelen gewoon al een jaar lang op zaterdag!

Dit liedje heeft een leuk verhaal.
Zo'n 20 jaar geleden, toen Mr.C. en ik net samenwoonden, hadden we een stel vrienden.
Zelden met mensen meer gelachen als met hun.

We hadden een cd-tje. Met een verhaardagsliedje van Bert en Ernie. En iedere keer als er 1 van ons jarig was, dan werd dat cd-tje gegeven. En weer teruggegeven. En weer doorgegeven.

Dusseh... Marja... nu geef ik hem aan jou.
En ik hoef hem niet meer terug!

zondag 10 november 2013

Ontdek je plekje: het berglandschap rondom Huijbergen

Eén keer per jaar lopen we met de loopgroep op zaterdagochtend op een andere plek dan in ons vertrouwde bos. Op een mooie of bijzondere plaats in de omgeving. Er wordt dan vooraf verteld over bijzonderheden in het landschap door iemand die er verstand van heeft. Een heemkundige bijvoorbeeld. Of een lid van de loopgroep die zich goed heeft ingelezen in de materie. En onderweg houdt een gids een praatje over de natuur.

Ik vind dit soort loopjes altijd één van de leukere loopjes. Ik ben niet opgegroeid in de omgeving waar ik woon, ben niet grootgebracht in de bossen en kan nog net een eik van een den onderscheiden, dus ik word graag bijgepraat over wat we zien.

Vandaag hadden we een hoogtetraining :-) in het ‘berglandschap’ rond Huijbergen. De Nootjesberg, de Pilberg, de Tiestenberg en de Overberg, om maar eens een paar Cols in de buitencategorie te noemen. Het hoogste punt lag, zo vertelde de landschapskenner, op wel 22 meter. De Brabantse wal waar de bergen rondom Huijbergen een onderdeel van zijn, waren oorspronkelijk duinen en zijn ontstaan in het Pleistoceen, miljoenen jaren geleden. En tijdens een latere ijstijd heeft de Schelde er stukjes van afgekalfd, waardoor er steile wallen zijn ontstaan. Huijbergen wordt het eerst als nederzetting genoemd rond 1200. Waarschijnlijk komt de naam van het Germaanse Hoi, dat waterig gebied betekend. Het werd vooral bevolkt door schapenhoeders. In die tijd lagen de plaatsen Ossendrecht, Woensdrecht, Huijbergen en Bergen op Zoom gewoon aan zee! Aldus heel in het kort de samenvatting van wat onze deskundigen veel beter wisten te vertellen. 

Een kapelletje in het bosgebied bij het klooster
De gidsen wisten leuke anekdotes te vertellen over markante figuren uit de geschiedenis, of weten opmerkelijke zaken aan te wijzen over waarom het in de geschiedenis júist logisch was dat op een bepaalde plek een gebeurtenis plaatsvond.

Hoe mooi om te zien hoe een oud-biologie-leraar de groep enthousiast krijgt als hij vol vuur vertelt hoe de gehoorszenuwen bij een vleermuis in de hersenen zijn gelinkt aan het gebied waar het zicht zit, zodat ze met hun oren kunnen zien. En ooit weleens gehoord dat het bij een hond precies zo werkt, maar dan met zijn neus? Het is toch een wondere wereld!


 

Uiteindelijk gaat het natuurlijk altijd gewoon om het lopen. 8 kilometer was de uitgestippelde route.
Hier op de Tiestenberg. Bekend van de NK's veldrijden. Laat ik nu altijd gedacht hebben dat het de Artiestenberg heette? Jarenlang verkeerd verstaan! 


Ik denk dat deze onderstaande foto meer zegt. Zo kennen we de berg van de tv!




Gelukkig! We hebben het hoogste punt bereikt zegt de coach! :-)



Oeps, vergeten te dweilen
Het merendeel van de loopgroep kent de omgeving door en door en al lopende en pratende werden de herinneringen en verhalen gedeeld. Over het straaljagerongeluk op de vliegbasis bij Woensdrecht, waar we langsliepen. Over vermoedde aanwezigheid van kernwapens in het verleden, op diezelfde vliegbasis. En over een duivenmelker die aan de overkant van de vliegbasis zijn duiven altijd in een rechte lijn aan zag komen vliegen, totdat ze er met radar gingen werken. Toen vlogen de duiven er voortaan met een bochtje omheen. Over de eendekooi die er oorspronkelijk was gelegen, en waaraan het vliegveld zijn naam dankt.

Willem vertelt...
... en de groep luistert aandachtig.

En hier is  een karakteristiek door de Schelde afgekalfd stukje steile helling goed zichtbaar.


Ooit weleens gehoord van een ‘wandelende boerderij’ ? Ik niet. De gids ging er snel aan voorbij, maar ik heb het opgezocht. Bij Huijbergen is een boerderij die nu 150 meter verder ligt dan hij oorspronkelijk is gebouwd. Door verwoesting bij brand en andere schade is er steeds een stukje aangebouwd. Steeds zoveel mogelijk met de materialen die na de schade overbleven.

En ja… ik vermoedde al dat er ongetwijfeld een link zou zijn tussen de sierasperge die vroeger in de kamer stond had en de asperges die hier in de omgeving groeien… Vandaag zag ik duidelijk dat het familie was, toen iemand me op de doorgeschoten aspergeplanten wees.


Enne... zou het toeval zijn dat de schoorsteen van de oude zuivelfabriek het silhouet van een melkfles heeft? (klik op de foto voor een vergroting). 



En we hadden publiek!

Ik vond het een geweldig leuk en gezellig loopje. Veel gezien, veel geleerd en veel gezellige verhalen van de mensen om mij heen gehoord! Ik ben benieuwd op welke mooie plek het loopje volgend jaar gehouden wordt!

zaterdag 9 november 2013

Zwijmelen op zaterdag: Partygirl!

Ach... het was al een dikke maand geleden dat ze jarig was.
Verjaardagspartijtjes staan bij mij niet hoog op de lijst.
Meestal is er ergens rondom de verjaardagen ineens een o, ja moment: We moeten ook nog een partijtje doen.

Janneke vindt het geweldig.
Jip vindt het vooral erg druk.

Nou ja... alle weekenden na haar verjaardag kwam het niet uit.
En uiteindelijk op vrijdagavond moest het ervan komen.

Glow-in-the-dark bowlen.
En natuurlijk frietjes toe.

(Haha, mijn enthousiasme straalt ervan af, nu ik het teruglees).


Onderweg regende het enorm.
'Het spoelt !' roepen ze hier dan in Bergen.
En ik moest onderweg denken aan een heel oud nummer van U2: Partygirl.
I know a girl, a girl go party... Partygirl...!
Ook op dat legendarische concert (at Red Rocks) spoelde het. Bijna was het concert afgelast, vanwege de regen. En ik ben blij dat het toch doorging.
Ik heb de video van dat concert vroeger keer op keer bekeken.

IJzersterke tekst :-P. Maar dat doet er niet toe. Ik krijg altijd nog een soort van een vlindertje in mijn buik als dit nummer voorbijkomt.



zondag 3 november 2013

Ondertussen onder de Euromast...

Ondertussen liep er onder de Euromast een groepje mee met 'Nederland Fit' in een No Guts No Glory Shirt.



5 kilometer was de loop.
No guts No Glory! Omdat de mensen om wie het ging, twee maanden geleden zijn begonnen aan een fitter en gezonder leven, en nu dus al een 5 kilometer konden lopen. Superknap!

En ik liep mee, samen met mijn vriendin Kleine Tas. Ons allereerste loopje samen!
Kleine Tas (slechts in lengte kleiner dan mij), die een jaar of twee geleden is begonnen met lopen, en die mij vandaag de titel 'mijn voorbeeld en inspiratie' gaf. Bloos...


Hier na de finish! Blij en gelukkig dat we elkaar ook op dit vlak goed kunnen vinden!

En zie... we zijn allemaal heel goed gefinished!


Na de 5 kilometer had ik nog een verjaardag in Capelle aan den IJssel. Ik zou er met de Metro heen gaan, vanaf de Euromast. Maar als ik érgens een hekel aan heb.... dan is het aan reizen met de Metro. Ik had gegokt dat het zo'n 6 à 7 kilometer zou zijn tot aan de taart en de wijn dus daar had ik, met de wetenschap dat ik de wind in de rug zou hebben wel zin in.

Het was een prachtige route zo langs de Maasboulevard!

Langs de zwaan... (denkend aan de legendarische dag in april, dat ik er overheen liep :-) )


Langs de Willemsbrug...


Onder de Brienenoord door...


En hier begon ik toch wel een beetje moe te worden.
Ik had geen horloge bij me, dus ik had geen idee hoe lang ik al liep. Ook de oortjes voor de runkeeper was ik vergeten, dus ook die hield me nergens van op de hoogte.

Om de hoek was het eindpunt, de Algerabrug al in zicht. En wat ik hier zo mooi vond... op dit fiestpad heb ik in 2006 mijn allereerste loopje van 20 minuten gedaan :-)


Het voelde een beetje als een cirkel die rond was. 
En haha... hier kwam ik erachter dat ik 10 km verder was en ruim een uur gelopen had! Geen wonder dat mijn benen moe voelden! De diesel had dus gewoon al 15 kilometer gedraaid.

Op het feestje stonden een warme douche, een heerlijke door Janneke en haar Jarige Vriendinnetje zelfgemaakte taart, lieve vrienden en een lekker glas wijn te wachten.

En ja... vandaag was No Guts No Glory voor mij écht no Guts No Glory... alle bruggen heb ik gewoon links (oké... in mijn geval rechts) laten liggen en ik ben ze allemaal gewoon lekker onderlangs gepasseerd. 





zaterdag 26 oktober 2013

zwijmelen op zaterdag: A Forest

Oké... herfst = bos.

Vandaag dus zwijmelen met A Forest van The Cure.

Een band die ik als puber wel kon waarderen.

Eén moment met dit nummer is me altijd bijgebleven:

Schoolreis. Een overvolle metro in Parijs.
Een groep uitgelaten tieners. Lawaaiige hollanders.
Acht uur 's morgens. Midden in de spits.
Met een gettoblaster.
En A Forest knalde door de speakers.


Heb nog nooit zoveel parijzenaren tegelijk sacherijnig zien kijken.

zondag 20 oktober 2013

Droomdag

Een vochtbalans werd er bijgehouden.
Infuus: drie liter erin.
Urine: 2 liter eruit.
Eén glas water: 175 mililiter, een kopje thee 125.
De drain lekte 100 ml in de afgelopen 24 uur.
Was het belangrijk? De optelsom was toch verkeerd. Hoeveel mililiter was één traan? Hoeveel vocht aan snot en tranen verloor ze met een nacht lang janken? Een zwembad vol. Eén traan voor elke stap in de toekomst die Nicky en Jesse zonder haar zouden doen. Maar dat werd in de tabel niet meegeteld.

De hele avond had Nicky naast haar moeder op bed gelegen. Foto’s gekeken en de video’s op de tablet. Van die geweldige dag vorige week. De limousine  ’s morgens  op de oprit. De visagiste en de kapper die binnenkwamen. De fotograaf. De fotoshoot. Het blije snoetje van haar broertje in de brandweerauto. En als klapper de  helicoptervlucht boven hun huis! Wat zorgeloze dag was dat geweest.

De enige dag zonder zorgen. En voorlopig de laatste.
Ze had haar dochter de hele nacht voor zich gezien. Ze werd lang, was geen klein meisje meer. Ook nog geen vrouw. Ze had nog even over haar schouder gekeken en gezwaaid. Morgen zou ze op kamp gaan. Het afsluitende kamp van groep 8. De gedachte dat ze er misschien niet zou zijn als ze over een paar weken naar de brugklas zou gaan… ze kon de gedachte niet aan…

Nicky zocht een plekje in de bus. Achterin, aan de kant waar de minste ouders stonden te zwaaien. Naast haar BFF. Ze wilde niet zien dat alleen haar vader daar stond. Met kleine Jesse op zijn nek. En oké.  Oma stond er ook. Maar oma was geen mama. Ze beet op haar lip. Een zak stuiterende toverballen was haar redding. Dapper lachte ze mee met haar vriendin. Achtstegroepers huilen niet.


WE-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord:  Verwennen. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com/

Stichting droomdag organiseert droomdagen voor kinderen en gezinnen die te maken hebben met kanker. Er zijn immers zorgen genoeg. En hoe fijn is het als er in een gezin met zoveel zorgen een dag kan zijn waarin zorgeloosheid en de wensen van de kinderen centraal staan?

Ik kwam deze stichting tegen via een tatoeageshop in Den Haag. Daar ( en ook op andere plaatsen) is een groep tatoëerders als sinds juni bezig met het zetten van tattoos. Een anker (voor hoop) met de letters FDKK. Fuck Die Kut Kanker, daar staan ze voor!  Voor een donatie van minimaal 20 euro kun je die laten zetten. Maar als je een tattoo iets teveel van het goede vindt, kun je ook een plakplaatje of een t-shirt met het anker kopen. Ze zijn begonnen met 1 tattoo voor hun collega, die ook te maken kreeg met kanker. Zij liet deze tatoeage zetten. En om haar te steunen lieten al haar collega’s hem ook zetten. En daar was een  actie geboren. Nu zijn ze 333 tatoeages verder. En inmiddels staat de teller op €24.244,50 !!!! Hoe mooi is dat!  De opbrengst gaat voor de ene helft naar www.stichtingdroomdag.nl en voor de andere helft naar stichting No Guts No Glory (www.stichtingngng.nl)





vrijdag 18 oktober 2013

en wat vind ik van.... de ontkalkingsprocedure van de Senseo Twist

Van de week was het zover. Op het werk.
Het rode CALC lampje van de Senseo begon te branden. En dat is slecht nieuws. Want als je dan te lang wacht met de 'decalc-procedure' dan komt er een moment dat hij geen koffie meer wil geven. En dan komt er dus een moment dat ik het écht niet naar mijn zin ga hebben.

Of ik hem even wilde ontkalken.

Ja hoor... Scheut schoonmaakazijn erin. Even doorspoelen. Kind kan de was doen, tussen alle telefoontjes en klanten door. Dacht ik.

Ik had ooit ergens gehoord of gelezen dat het niet zo simpel was. Toch maar even op zoek naar de gebruiksaanwijzing. Maandenlang heeft die in de keukenla in de weg gelegen. Nu onvindbaar.

Dan maar naar youtube.



Bij stap 1 ging het al mis. De 1000 ml water lukte nog, maar het zakje van 50 gram antikalkpoeder ontbrak. 

Sjongejongejongejonge. Kost dus gewoon 5,99 per twee zakjes! En dat 1 keer per 3 maanden. En waag het nu niet om het over te slaan, want dan krijg je dus geen koffie meer! O, ja, en het gebruik van andere middelen als bijvoorbeeld schoonmaakazijn kan het apparaat beschadigen. Ja me hoela! Geloof je het zelf! Ze hebben er vast expres onderdelen in gestopt die beschadigd raken als je azijn gebruikt waardoor je apparaat ontploft!

Maar dan ben je er nog niet. 
Daar hoort dan ook nog het vervangen van een BritaMaxtra waterfilter bij.
Drie stuks voor 17,50! Sterker nog... dat wordt geadviseerd om om de twee maanden te doen. En dan zit er ook nog eens een handige schijf in de deksel waarmee je kan aangeven in welke maand je dat ook al weer moet doen. Zodat je het vooral niet vergeet.  Haha... hij staat op augustus bij ons. En er is nog niemand ziek van geworden. Als de inspectie maar niet komt controleren! 


Naja... er moet weer veel te veel verdiend worden aan een simpel bakkie koffie. Die eigenlijk ook nog niet eens superlekker is. 

De artikelen staan op het boodschappenlijstje. Ik ga voor de komende week maar gauw 4 minuut 47 vrijplannen voor de 'decalc-procedure'. Voordat het te laat is.






zwijmelen op zaterdag: A Different Corner

Van de week kocht Jip zijn eerste cd-tje.
Dat was nog niet zo eenvoudig als het lijkt.

Zijn zakgeld brandde in zijn portemonnee om twee cd's van Linkin'Park te kopen.

Dus... ik had al gezien dat Bergen geen platenwinkel meer had. Ja, een echte, waar je alleen vinyl kunt kopen, maar geen cd-tjes.
Daarom (oké, ook voor een bakkie bij opa&A.) reden wij naar Zoetermeer. Ook daar geen stenen platenwinkel te vinden.

Uiteindelijk besloten we om ze maar te bestellen bij Bol.

Jip maakte zich nog zorgen: Komen die cd's dan wel heel aan als ze door de brievenbus naar beneden vallen?
Natuurlijk, verzekerde ik hem, dat doen ze vaker, cd-tjes versturen en dat verpakken ze dan vast en zeker goed in een stevig doosje met bubbeltjesplastic.

Dus de volgende dag, op het werk, een hevig teleurgestelde Jip aan de telefoon.
De cd's waren bezorgd, maar de hoesjes waren stuk.
Het zat in een kartonnen envelopje. En dat was voor de hoesjes niet genoeg. Sufferds.



Gelukkig wordt het met 1 telefoontje opgelost.
Maar een beetje dom is het wel.

Het hele gebeuren bracht me terug bij mijn eerste singeltje dat ik kocht.
A Different Corner van George Michael.


Ik ben benieuwd of Jip over een kleine 30 jaar nog steeds achter zijn keuze staat.
Ik kan mijn eerste singeltje nog steeds waarderen. Het 'etherische doorzichtige' sfeertje in de clip staat me nog steeds aan, maar ik vind het nu te gelikt en gemaakt. En het nummer is wel e.r.r.u.g... t.r.a.a.g....
Maar nog steeds wel mooi.

En ja. Jip's keuze kan ik ook waarderen.

Zelf ben ik overigens wel geslaagd in Zoetermeer voor de nieuwe van Pearl Jam. En dat is dan wel weer een tip voor als je een nieuwe cd gaat kopen: doe dat gewoon op anderhalf uur rijden van je huis. Dan heb je op de terugweg uitgebreid de tijd om je nieuwe aanwinst te beluisteren.




zaterdag 12 oktober 2013

zwijmelen op zaterdag: sirens

Deze week is het eindelijk zover.
Ik kijk er echt naar uit.
Het nieuwe album van Pearl Jam komt deze week uit.
Lightning Bolt.

Het zou een mix worden tussen punk en Pink Floyd.
Dus ik heb hoge verwachtingen.

De nieuwe single 'Sirens' hoorde ik van de week op de radio.
En ja... ik hoor wel een vleugje Pink Floyd in de gitaarsolo.

En man o man... ik ben echt verliefd op Eddies stem!


(En eigenlijk niet alleen op zijn stem....)


Overigens: via deze link kan je het hele album luisteren. Sjeeminee... daar kom ik vlak voor bedtijd achter :-(
http://www.3fm.nl/nieuws/detail/357127/Lightning-Bolt-van-Pearl-Jam-is-3FM-Album-van-de-Week

vrijdag 4 oktober 2013

zwijmelen op zaterdag: White Wedding

Eigenlijk... zet ik deze hier neer om Mr. C. een beetje te plagen.
Al 20 jaar voeren we strijd om dit nummer.
Hij kan het niet aanhoren.
Maar bij mij gaat de volumeknop altijd omhoog.

Als puber kon Billy Idol me wel bekoren. Hij was niet mooi... maar ergens vond ik 'm wel wat hebben.
Nu ik het terugzie moet ik Mr. C. gelijkgeven... een beetje (twee beetjes) fout is 't wel.

Een hoog jaren '80 gehalte. Met een clip die me niet zo heel veel zegt. Een clip die ik ook niet heel erg tof vind. Maar het nummer vind ik nog steeds heerlijk.

Sorry, Mr.C., Maar vandaag zwijmel ik toch nog even met Billy.


donderdag 3 oktober 2013

neerslaan die hap!

Ik mag hopen dat het kind waar ik gisteren over blogde....








.... niet in dezelfde klas zit als het jongetje dat dit lesboekje krijgt!  









woensdag 2 oktober 2013

in alfabetische edgloorv


Hier een geweldig voorbeeld over hoe je de plank volledig mis kan slaan bij een ogenschijnlijk eenvoudige opdracht. Met name bij kinderen met autisme is de wereld soms ingewikkelder dan we op het eerste gezicht denken. 

Ik zeg: geen speld tussen te krijgen. Score een tien!

zondag 29 september 2013

beuk-uurtje

Het blijft milimeterwerk: Het afstellen van de hoogte van het zadel, de hoogte van het stuur en de afstand van het zadel tot de stuurpin.
En paar millimeter verkeerd en het trapt niet lekker.
De SPD-tjes schieten met een soepele klik in de trappers.
Twee waterflesjes. Ze zullen nodig zijn.
En een vochtige handoek. Ik kan me damesachtig gedragen, maar tijdens deze uurtjes maak ik van menig zwetende man een kleintje.
Plekje tactisch uitgekozen: Niet onder de lamp, dat scheelt weer een graad. En lekker onder de airco.

Ik begin met het losdraaien van de benen. Met een paar minuten worden de spieren warm en soepel.

I have a dream!



De handen gaan naar positie 2. We komen uit het zadel. Genoeg gezeten. Ook de vezels die nog niet los zaten komen nu aan bod. Staan zit, staan zit. Tussendoor slokjes water. De benen blijven draaien.



Tijd voor de eerste veegpauze. Zweetdruppeltjes. Niet alleen op mijn voorhoofd. Ook op mijn rug, armen en benen voel ik straaltjes naar beneden lopen. We gaan los. We draaien de fiets 3  slagen zwaarder en trappen op het tempo van de muziek. If you go crazy, then will you still call me superman? We gaan staan in de pedalen bij het refrein en sprinten ‘tot we de voorste man hebben ingehaald’.



We staan nog steeds en trappen tegen de wind bergopwaarts. We draaien bij tot we niet meer kunnen.



We zijn boven. We draaien de knop terug naar afdaling. De pedalen draaien snel.



Het laatst werknummer. We gaan niet zwaarder, alleen maar sneller. We volgen het tempo van de muziek. Ogen dicht en gáán! Het zijn maar vijf minuten. Het venijn zit in de staart.







En ik ben leeg. Bodem bereikt.


Heerlijk.

We draaien terug en trappen rustig uit tot de laatste noot van de muziek.


WE-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: spinnen. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com/


zaterdag 28 september 2013

Zwijmelen op zaterdag: dochters

10 jaar is ze vandaag.
Onze Janneke.

Mr.C. luistert graag met haar samen naar dit liedje.
Het liedje hangt van clichés aan elkaar. Maar het is allemaal zo waar.



Gisteren nog...
Wat gaat de tijd toch snel.
In mijn ogen blijft ze altijd klein.



Dochters, van Marco Borsato.