vrijdag 27 november 2015

Zwijmelen op Zaterdag: Lullaby (Goodnight my Angel)


Kijk nou toch... de kleine van mijn broer en schoonzus...
Kijk nou wat een poppetje.
Donderdag is Dominique geboren.
Ik ben nu al verliefd...

Eindelijk...
Morgen kan ik komen snuffelen.
Ik kan niet wachten.
Kan ik gelijk heur haren vlechten...


En yes!!!! Ze heeft mijn voeten! :-) 



Speciaal voor de lieve, kleine Dominique...
Een slaapliedje....






dinsdag 24 november 2015

Hoe de week van Tas was (7)

Samengevat... het was een prima weekje deze week!

Op het werk bij de tandarts was het lekker druk. De kerst en de vakantie komen eraan. En belangrijker nog... de budgetten van de zorgverzekeraars voor dit jaar moeten op, dus er moeten op de valreep nog kronen geplaatst worden, vullingen gezet worden, etc.
Soms heb ik weleens het gevoel dat alles wat mensen maanden en maanden uitstellen, dan toch nog even op de valreep moet gebeuren.
En als het dan niet meer gaat omdat de agenda van de tandarts vol zit?
Tja... dan heb ik het gedaan.
Ik ben immer verantwoordelijk voor de planning van de behandelingen...
Het blijft toch iedere dag weer een sport om iedereen tevreden te stellen!

En weten jullie nog dat ik vorige week mijn dienblad verprutste?
Mr. C. heeft alles weer gladgetrokken, met engelengeduld en en een goede penseel.
Ik ben nu helemaal happy met het resultaat.

Dit was voor:


En zo is het uiteindelijk geworden!


Mooi strak hè?

Het was ook wel een week van alvast wachten. Wachten op de geboorte van mijn nichtje...
Morgen wordt mijn schoonzusje ingeleid. Zo spannend wat voor moois daar uit gaat komen. Moeders is van Surinaamse afkomst, mijn broer een uit de klei getrokken blonde Hollander met groene ogen...

In het weekend zijn we alvast even wezen kijken naar de baby-kamer en de wieg. Dat wiegje daar hebben zo'n 44 jaar geleden mijn zus en ik in gelegen, en wat later mijn broer. Zo'n 16 jaar geleden is het wiegje opgeknapt lagen de kinderen van mijn zus en mijn kinderen erin. 
Zo zag de wieg bij de eerste ronde uit.



En nu heeft mijn schoonzus hem opnieuw laten bekleden en geverfd.
Ze heeft plechtig beloofd dat ze hem nog een jaar of 10 zal bewaren voor de kleinkinderen van mijn zus en van mij... zo leuk! 



En het kraamcadeau is net op tijd af!




Ik maakte een verschoonmatje en ik ben superblij met het resultaat. Aan de onderkant zitten vakjes voor luiers, poetsdoekjes en nou ja... wat je er verder nog in wil doen, Borstcompressen ofzo?

Ik plaats de foto's toch alvast, want ik geloof nooit dat de aanstaande moeder dit vanavond of morgen zal lezen. Die is druk met het op orde maken van het nest en bevallen morgen! 

Een paar weken geleden gaf ik haar al de bijpassende accesoires:



Het was prutweer vandaag dus fijn om een dagje achter de naaimachine en achter de computer  te kruipen. 


Jip kwam op het superidee om uit school vandaan een tussenstop te maken bij de Jumbo voor warme chocomelk! Dat was echt een leuke tractatie op deze sombere koude dag. En tja... daar sta je dan met je versgeperste sinaasappeltjes.


En ik ben weer begonnen met het volstorten van mijn webwinkeltje voor No Guts No Glory.
Bij No Presents No Glory heb ik stapels mutsen geplaatst. Voor elk wat wils. En het mooie is dat je daar dus niet alleen een leuk cadeau kan kopen, voor sinterkerstennieuw... je steunt ook nog eens een goed doel, want alle opbrengsten zijn voor No Guts No Glory! Andere cadeau's, zoals sieraden volgen deze week!


Ik ga duimen voor een hele voorspoedige bevalling voor mijn schoonzusje, en voor een prachtig maar vooral gezond kindje voor haar en voor mijn broer! Duimen jullie allemaal mee?
Ik kan niet wachten tot we mogen komen baby-snuffelen! 







vrijdag 20 november 2015

Zwijmelen op zaterdag: Love of my Life

Het verbaast me dat ik deze nog nooit een plekje in de Zwijmel heb gegeven.
Eigenlijk hoort hij in de zwijmel-top-10 te staan.


Meer zwijmelen/meezwijmelen?
Klik bij Marja.

dinsdag 17 november 2015

Hoe de week van Tas was (6)

Het was een week met veel gedoetjes.
Oké... als we het wegzetten naast het gedoe in de wereld is het allemaal maar peanuts, maar toch...
Lekker vlotjes liep het allemaal niet.

Waar vorige week *klik*  de elektronische betalingen niet meer door konden gaan door mijn gestuntel, kon ik deze week niet pinnen doordat ik mijn pinpas kwijt was.
Gedoe, gedoe, met blokkeren, zorgen voor cash geld en niet kunnen pinnen, maar intussen doet alles het weer.

En waar ik vorige week een warme douche uit kon delen aan Stoffenhuis Anja, kon ik deze week een koude douche uitdelen aan Delta, de energieleverancier van ons zomerhuisje.
Wat was het geval:
We kregen een brief dat we opdracht hadden gegeven dat we de energie op wilden zeggen.
Maar dat hadden we helemaal niet gedaan. Er was een fout gemaakt en ze hadden ten onrechte ons abonnement opgezegd.
Het kon gelukkig opgelost worden, maar daarvoor moesten we wel even de meterstanden doorgeven, binnen 3 dagen.
Omdat het zomerhuisje 90 kilometer verderop lag vonden we wel dat we, omdat het hun fout was, in aanmerking konden komen voor minimaal een tegemoetkoming in de reiskosten.
Helaas... het was bij hun niet gebruikelijk om daarin te voorzien.
Pardon? Niet gebruikelijk? Hun fout, onze tijd en kosten? Waarom niet?
Na een hoop heen en weer gemail werden we afgescheept met een cadeaubon van een tientje.
Dus... deze week een koude douche voor de Delta!

En gedoe met mijn telefoon. Weer een SD-kaart die gesneuveld leek te zijn. Intussen lijkt alles het weer te doen, alleen krijg ik geen muziek meer te horen. Dus ergens zit er nog iets niet goed. Maar het is zo onhandig als je niet bij je foto's, whatsapp, muziekbestanden en alles kan.

Wat wel leuk was was het bericht op maandag van de arts van Jip.
Wegens - wat ik zie als een enkel incident twee jaar geleden - heeft Jip twee jaar lang dagelijks medicijnen moeten slikken. Gelukkis is hij nu ook twee jaar lang klachtenvrij, en mag hij afbouwen.
Dit is zijn pillendoosje met de laatste 4 pillen. Intussen nog maar 2 te gaan!


En als de klachten dan ook niet meer voorkomen, kan er weer een stempel gewist worden uit zijn dossier! Hoera!

(Het voert me te ver om zijn medisch dossier hier op het www uitgebreid te beschrijven... degenen die ons persoonlijk kennen zullen weten hoe blij we hiermee zijn, ook voor de toekomst voor Jip. Degenen die er meer over willen weten kunnen het natuurlijk altijd vragen. Dan kan ik buiten het blog om antwoord geven).

En nog wat leuks over Jip! We waren deze week zo trots op hem! Hij heeft zich verkiesbaar gesteld voor de leerlingenraad en hij is uitgekozen! Zijn eerste vergaderpunt; de broodjes! Die werden op vrijdag altijd gemaakt door de leerlingen van school zelf, bij wijze van stageproject. Hij maakt zich er hard voor dat de broodjes op vrijdag weer terugkomen!

Op dinsdag ging ik naar de kapper voor een nieuwe coupe.
Grannygray. Of liever zilver.
De meningen zijn verdeeld.
Jip vroeg bezorgd of het nou expres of per ongeluk zo geworden was.
Zelf ben ik er heel erg blij mee.



De donderdagmiddag daarentegen was niet zo leuk. We reisden af naar Leiden om de specialist te bezoeken voor mijn huidziekte. Een paar weken geleden schreef ik hier al over *klik*.
Helaas is er geen behandeling mogelijk.
Goed. Nu weet ik dat en kan ik het accepteren dat het is zoals het is.

Wat ook leuk was, was een onverwachte vrije dag op vrijdag. Heerlijk gelopen in de zon, mijn vaste rondje rond de plas. En kijk nou wat een zomers tafereeltje, zo op vrijdag de dertiende.


En wat een verschil was het met 's middags. Storm, regen, de bui op mijn kop en kâhwe klâhwe door een ijskoude wind. Echt een seizoen verschil binnen een paar uur.
Vrijdagavond ging ik gezellig uiteten met een oud-collega. Tijd te kort om te kletsen, laat staan om te eten. Het was een heerlijk avondje. Totdat ik thuis kwam en de nieuwsberichten zag...
De vrijdagavond eindigde gewoon naar, met alle berichten uit Parijs.

Vandaag was het ook gewoon maar stom.
Ik werd wakker met het bericht dat mijn zwager weer op de operatietafel lag.
Het aantal operaties aan zijn been sinds het ongeluk *klik* zijn bijna niet te tellen en het vervelende nieuws was dat hij over een paar weken nog een keer moet :-(.
De hele dag toch weer in gedachten bij mijn zus, haar man en hun kinderen geweest.

Ik besloot om de dag maar de dag te laten, om lekker binnen te blijven en te doen waar ik zin in had.

Om te beginnen verklootte ik mijn dienblad. Sorry voor  mijn taalgebruik, maar dit was gewoon echt heel zonde van mijn tijd.
In het vakantiehuisje hebben we een voetenbankje/poefje staan, en bij gebrek aan salontafel zou het wel handig zijn als daar een dienblad op stond zodat we daar dan ook onze koffiekopjes en wijnglazen op kwijt kunnen.

Aan het einde van de vorige eeuw was het hip om vanalles met sevetten te beplakken. Laat ik nou nog een dienblad hebben staan die toen best leuk was, maar nu echt niet meer kan!
En omdat het nu hip is om alles wit te verven en van letters te voorzien, leek het me leuk om hier wat mee te doen. Vorige week heb ik op een zonnige middag de boel al geschuurd en afgekrabt.


Nee... ik ga er geen 'DIENBLAD' op zetten... iedereen kan immers zien dat het een dienblad is :-).
Ik heb besloten om de naam van het huisje erop te zetten. Sans Soucis. Zonder zorgen. In dezelfde sierlijke letters als de naam op de muur van het huisje staat.

Gisteravond heb ik uren besteed aan het uitsnijden van een sjabloon. Ik wilde per se deze tekst, in dit lettertype op mijn dienblad krijgen. Wat een gedoe... Als ik nog eens wat weet...

Nou ja, so far so good... het was een pietepeuterig tijdrovend klusje.
Ik had nog even geoefend op een oud houten plankje, maar bij het opzetten van de letters ging het toch fout. Niks was scherp en overal liep de verf uit.




We hebben de boel laten drogen en gelukkig heb ik een man die in vroeger tijden miniatuurpoppetjes heeft geschilderd voor zijn modelbouw-hobby. Hij beschikt nog altijd over een vaste hand.
Wie weet wordt het nog wat. Als mooi en af is zal ik het laten zien :-). De eerste resultaten zijn veelbelovend.



Na deze toch wel teleurstellende actie heb ik ervoor gekozen om te doen wat ik wel kan.
Naaien.
Chaos op de tafel. Begonnen aan een verschoonmatje voor mijn schoonzus, die toch écht wel tussen nu en het einde van deze maand gaat bevallen!



En toch maar weer een projectje af weten te ronden.


Het schort is voor mijn naailerares.
Ze is een oude Indische dame, van rond de 80.
Ik heb zelden een lievere vrouw ontmoet dan zij.
Ze doet vrijwilligerswerk in een verzorgingshuis. Daar kookt ze indische maaltijden voor 'de oudjes', zoals zij de dames en heren waar ze voor kookt altijd noemt. 80 is ze hè?!!!
Ik maakte eerder een schort voor haar, maar die vindt ze eigenlijk te mooi. Ze is bang dat ze hem vies maakt. Dus mocht ik er nog één voor haar maken :-).
Over een paar weken vertrekt ze naar haar zoon in Curacao. En daar wil ze toch echt een keer gaan duiken, want dat heeft ze nog nooit gedaan. Nu kan het nog zegt ze... straks is het misschien te laat...

En omdat ik haar zo lief vind maak ik er een bijpassend setje pannenlappen bij.


Ik hoop dat de komende week wat rustiger zal zijn. Minder gedoe. Minder zorgen. Maar vooral minder gedoe in de wereld...



zaterdag 14 november 2015

Zwijmelen op Zaterdag: Let Love Rule

Weinig woorden vandaag.
Een hoofd vol gedachtes...
En een wens.
Of misschien een opdracht...

Als we ons vanaf vandaag nou eens allemaal gingen richten op liefde, in plaats van op haat...





Meer zwijmelen/meezwijmelen? Klik bij Marja.

dinsdag 10 november 2015

Hoe de week van Tas was (5)

Eigenlijk kan ik concluderen dat ik een lekker en procductief weekje achter de rug heb.

Vorige week dinsdag op mijn vrije dag lekker aangerommeld en een stukje gefietst.
Ik had vernomen dat er een zeearend gespot was bij de Markiezaten, een natuurgebied bij ons in de buurt. Helaas... hij liet zich niet zien.
Maar wel genoten van de rust en de vergezichten over het markiezaatsmeer.
Het reebokje *klik* liet zich, ondanks dat de koeien nog in de wei stonden, helaas niet meer zien.

Geen foto's dus...

De woensdag en de donderdag bestonden uit werken en naaien. Mr. C. ging met Janneke mee naar de manege. En daar waar ik me tijdens het wachten altijd het liefst in een boekje of in het bos verstop, gaat Mr.C. altijd lekker aan de klets met de andere wachtende vaders en moeders. Het gesprek kwam op de naderende proefjes en op de plastrons die de ruitertjes moesten dragen tijdens de proefjes. Mr.C. promootte mijn naaikunsten en zowaar rolden er twee bestellingen uit voor een plastron.
De korte versie is als volgt: ik kroop achter de machine en een aantal uren later lagen er twee mooie plastrons te pronken op de tafel.




De lange versie is een stuk minder gezellig en straalt een stuk minder professionaliteit uit.

"Oké... (aarzel, aarzel)... twee bestellingen...
Dan moet ik het wel heel netjes naaien...
En wat nou als het mislukt?
En wat nou als ze het niet mooi vinden?
En wat zei je... aanstaande dinsdag moet het af zijn???!!!
Oké! Doen we!"

De stof bleek op te zijn.
Op woensdagavond bestelde ik een metertje bruidssatijn online, om half 12 's avonds, nadat ik een dag had gewerkt en tot 22.00 uur op de naailes had gezeten.
Moe dus.
Bij de betaling afronden ging het mis.
Tot 3 keer toe tikte ik een verkeerde tan-code in en werd de boel geblokkeerd.
Dan ben ik dus niet meer de lieve, altijd kalme Natasja die jullie denken te kennen.
Hevig gefrustreerd ging ik met de nodige vloeken naar bed.
De stof moest wel vóór het weekend binnen zijn, anders kreeg ik het niet op tijd af. En dit ging nu niet lukken nu ik niet meer on-line kon betalen.

De volgende morgen stond er een mailtje van de webshop in mijn mailbox.
Ze hadden gezien dat een betaling niet afgerond was. Was er iets mis gegaan? Was ik gaan twijfelen? Wilde ik even contact met hen opnemen?
Met een belletje was het geregeld. Ik mocht achteraf betalen en de stof ging dezelfde dag nog op de post. Een warme douche voor Stoffenhuis Anja!

Zaterdag en zondag waren we in het vakantiehuisje. Met een lap bruidsatijn en gordijnen om te naaien :-). Mr.C. en zijn broer hadden het oude logge donkerbruine bed op donderdag al vervangen voor een gezellig grenen exemplaar. Van mijn oude buurvrouw (ze is niet oud... ze is mijn buurvrouw alleen niet meer) kreeg ik een paar gordijnen die ze over had. Ik hoefde ze alleen maar op maat te knippen en om te zomen, en verder waren ze precies passend! Hoera! Weer een project af!


En ach... dat lampje... dat staat er omdat het er staat. Noem het nostalgische overwegingen... Noem het niet kunnen beslissen of het weg mag. Ik denk dat het binnenkort een keer omvalt als ik de gordijnen dicht doe.

Zaterdagmorgen trok ik bij het opstaan al mijn hardloopkleren aan. Ik had er echt zin in, voelde me uitgerust en wilde lekker kilometers maken. Omdat het regende besloot ik even te wachten. Dat wachten duurde een uurtje en toen het eindelijk droog was maakte ik me klaar om te gaan. Nog even wat drinken, plassen, muziekje aan, oortjes in, runkeeper geactiveerd, schoenen... Schoenen? Waar zijn mijn schoenen? Dat paarse tasje waar ook de slippers en de sloffen in zaten? Heeft iemand het gezien bij het in- en uitpakken van de auto?
Niemand had het gezien. En het stond ook nergens. Was dus kennelijk thuis in de gang blijven staan. Zucht... Zwaar irritant. Dat werd dus geen hardlopen.
Uit frustrtatie heb ik in de tuin een meidoorn en een lelijke wilde rozenbottel omgehaald. Ze stonden toch al op de nominatie om weggehaald te worden. Weg met dat lelijke doornenspul waar ik me steeds aan openhaalde! En onze Isis heeft weer heerlijk de ruimte om haar heen!





Zondag was het lekker weer. We liepen de bunkerroute op de De Punt bij de Brouwersdam. Een aantal jaren geleden zijn de bunkers uit de tweede wereldoorlog door vrijwillgers uitgegraven en toegankelijk gemaakt voor publiek. Best indrukwekkend om rond te lopen in dit vijandelijke complex!






O, en dan heb ik nog een raadplaatje!
Wat is dit voor struik?
Ik had hem nog niet eerder zien staan, dacht dat het een deel van een andere boom was...
Ik denk hamamelis, maar dat is een gok.
Wat leuk dat het zo laat nog bloeit!




En tot wanneer snoeien jullie je struiken?
Nu het blad eraf is, kan ik goed zien welke takken kruisend groeien of welke takken raar groeien en weg kunnen. Zou ik nu nog takken weg kunnen halen zolang het niet vriest?
Iemand die er iets zinnigs over kan zeggen?

maandag 2 november 2015

Hoe de week van Tas was (4)

Voor de vierde keer alweer mijn weekoverzicht.
Een week die ik me zal herinneren als herfst in vol ornaat.
Prachtig rustig herfstweer. Mooie rode bladeren aan de bomen. En wat een heerlijke zon!

Op dinsdag begon ik met een rondje hardlopen.
Het liep een beetje gek. Door allerlei telefoontjes die ik nog moest plegen en die naar mij gepleegd werden kwam ik die ochtend niet echt op gang. Daarbij moest de Twingo moest voor het eerst voor de APK. Mr.C. zou hem brengen, hij kon erop wachten, maar helaas... ze hadden controle dus moest de Twingo een dagje blijven. Mr.C. belde dat hij van de garage naar huis kwam lopen, dus ik kon hem mooi tegemoet rennen. Uiteindelijk werd het maar een kort stukje hardlopen, maar samen wandelen was ook heel fijn.


In de middag gingen we naar Vlissingen. Lekker koffie gedronken en gelunched op de Boulevard. Vlissingen vind ik niet mooi. Ik mis het strand bij de Boulevard, maar een groot voordeel is - en dat mis ik bij andere stranden- dat je, als je met je neus naar de zee zit, je dan ook met je neus naar de zon zit. Het ligt immers aan de zuidkant van het eiland. Ook de passerende boten maken het daar dan toch weer erg vermakelijk. De kinderen hebben heerlijk gelongboard en wij hebben een heerlijke ontspannen nazomerdag gehad!



Op woensdag en de donderdag was het lekker druk op de praktijk. Herfstvakantie, dus dan willen er veel gezinnen op controle komen.
Woensdagavond weerl slabbetjes genaaid op naailes. Bijna was door mijn kraamcadeau's heen, tot mijn schoonzusje weer een nieuwe bestelling deed.
Ik vind het leuk hoor al die bestellingen.
Ik beschouw het als een compliment dat ze steeds bij me terug blijven komen voor nieuwe presentjes en ik vind het superfijn dat er zo ook weer geld gedoneerd wordt voor No Guts No Glory.

Donderdagavond heerlijk hardgelopen. Ik moest wegens gebrek aan trainer meelopen met een iets hoger groepje. Wonder boven wonder heb ik ze de hele training, weliswaar in de achterhoede, bij kunnen houden. Typisch weer een gevalletje van geen puist zin om te gaan maar weer blij zijn als je bent geweest.

Vrijdag was een topmiddag.
Het reebokje.
Het reebokje dat dacht dat hij een koe was.
Ik vertelde er zaterdag *klik* al over.

En ik plaats nog even wat foto's omdat ze té lief zijn.





Het was zo fijn dat ik iemand bij had die er zo lekker de tijd voor nam. We hebben anderhalf uur staan kijken naar de koeien en de reebok en concludeerden dat een kudden grazende koeien net een aquarium is: je wordt er helemaal zen van als je er lang genoeg naar kijkt.

Heerlijk gefietst en gekletst met de buurvrouw en de middag afgesloten met een kop thee bij de Oranjerie van Mattemburg.


Hoe mooi is het als je een regenboog-bijzon ontdekt op het moment dat je buurvrouw hoop uitspreekt over iets dat gaande is in ons leven...

In de avond hebben Janneke en ik onszelf verwend met Lush-bad *klik* . We hadden een Dragon-Bath-Bomb met heerlijk zacht schuim en glitters! Echt... dat heb ik nog nooit gehad een bad met glitters! Hoe vet is dat! Zo leuk! En een goddelijke geur...

Het weekend stond bol van activiteiten.
Zelf had ik zaterdagavond een verjaardag bij een vriendin en wilde ik zondag bij een andere vriendin en bij mijn vader op bezoek in Zoetermeer.
Jip had een game-event in Berkel.
Gelukkig stelde mijn zus 2 slaapplekjes ter beschikking voor Jip en mij, zodat we niet het hele weekend op en neer hoefden te rijden.
Heerlijk gewandeld met mijn lieve vriendin en eindelijk heb ik ook eens een keer mijn vaders moestuin bezocht. En dat allemaal met zonder jas!
 Ik ben jaloers! Ik wil ook zo'n tuin. En vooral ook tijd voor zo'n tuin!

Mr.C. bleef thuis met mijn prulleke. Ze besloten mee te doen met een Halloween-spooktocht op landgoed Mattemburgh. Omdat Mr.C. en  Janneke geen ervaring hadden met schminken begonnen ze al vroeg in de middag te oefenen. En zo gebeurde het dat ik een halve dag tegen twee lelijke koppen aan zat te kijken. Brrrr....


De spooktocht zat ontzettend goed in elkaar.
De baron (die al jaren onder de grond lag) vond het te druk op het landgoed en besloot de mensen te verjagen. Het was prachtig in elkaar gezet maar het was te eng voor Jannekes tere hartje :-).  Janneke en haar vriendinnetje hebben die nacht van schrik nog tot 3 uur wakker gelegen...

En de zondagavond heb ik amper meer meegemaakt. Moe van het ritten. Moe van het kletsen. Moe van een korte nacht. Om half 10 (uitzonderlijk vroeg voor mijn doen) kroop ik mijn bedje in en om 1 minuut over half 10 lag ik volgens Mr. C. al te snurken.